SEORANG pemandu orang kelainan upaya (OKU) menegur pengendali parkir di Anjung Perdana, Putrajaya kerana ‘bersubahat’ membiarkan petak OKU diceroboh: “Kawasan OKU sepatutnya untuk OKU, bukan pemandu normal!”
Bagaimanapun teguran itu sekadar angin lalu kerana tiada jaminan orang awam memahami masalah OKU, apatah lagi meletakkan kenderaan di kawasan yang ditanda dengan lambang kerusi roda.
Masalah sikap, alasan terdesak dan tiada ruang parkir menjadi helah kawasan yang sepatutnya untuk kenderaan OKU diceroboh. Bukan saja di Putrajaya, malahan di kawasan rawat dan rehat lebuh raya utama juga diceroboh sesuka hati.
Saya sokong tindakan tegas bahagian keselamatan Pusat Perubatan Universiti Kebangsaan Malaysia (PPUKM) yang bertindak merantai kenderaan dan kompaun pemandu degil di kawasan hospital itu. Tindakan ini perlu dikuatkuasakan di tempat lain kerana masalah OKU bukan sekadar mencari kawasan letak kenderaan, juga isu kesihatan, keselamatan dan keselesaan.
Isu ini sudah lama diperkatakan namun tiada tindakan tegas. Lebih malang, tiada peruntukan undang-undang yang boleh menghukum sikap kurang timbang rasa pemandu ceroboh petak parkir OKU.
Jika kita mahu percaya, kenyataan Menteri Perumahan dan Kerajaan Tempatan, Datuk Seri Chor Chee Heung yang akan berbincang dengan pihak berkuasa tempatan (PBT) supaya mewartakan petak khas bagi OKU di kawasan masing-masing, perlu disokong.
Sentral, sisipan Berita Harian pada 10 Mei lalu melaporkan peraturan di bawah pihak berkuasa tempatan (PBT) akan diwujudkan bagi membolehkan tindakan diambil terhadap pemandu tidak prihatin yang ‘merampas’ petak yang dikhaskan untuk OKU.
Chee Heung berkata, perbincangan itu akan menjurus kepada mewujudkan undang-undang atau peraturan yang membolehkan tindakan diambil terhadap pemandu yang menceroboh petak OKU.
Sehingga ini, Perbadanan Putrajaya (PPj) mengesahkan tiada peruntukan bagi pihaknya bertindak dalam Kaedah-Kaedah Isyarat Lalulintas (Saiz, Warna dan Jenis) 1959.
Difahamkan, PBT lain juga tidak mewartakan petak kenderaan OKU menyebabkan kemudahan berkenaan tidak diendahkan pemandu normal.
Isu kemudahan OKU sudah klise. Ketika Malaysia bersama masyarakat dunia meraikan Tahun Antarabangsa Orang Cacat (TAOC) pada 1981, pelbagai janji dibuat oleh kerajaan dan agensinya. Jaminan keselamatan dan kemudahan awam diperkatakan. Peluang berniaga dan kemudahan melanjutkan pelajaran turut dibincang. Sektor swasta pula pernah berjanji untuk menawarkan peluang pekerja kepada OKU yang layak. Namun hasilnya sampai kini sekadar janji kosong. Tidak banyak peluang pekerjaan untuk OKU, apatah lagi jika berangan-angan untuk kenaikan pangkat!
Yang kerap bertukar sekadar istilah. Dulu orang cacat, kemudian golongan istimewa, orang kurang upaya dan kini orang kelainan upaya. Pertukaran istilah dan sebutan tidak mengubah apa-apa.
Justeru, tidak menghairankan 90 peratus daripada OKU mempunyai pendapatan di bawah RM1,000 sebulan. Angka ini mengesahkan mereka di antara golongan berpendapatan rendah, walaupun kononnya pelbagai projek prihatin sudah dilakukan oleh kerajaan.
Pertubuhan Kesihatan Sedunia Bangsa-Bangsa Bersatu (WHO) mengandaikan 10 peratus daripada penduduk sesebuah negara terdiri daripada OKU. Ini bermakna 2.7 juta rakyat Malaysia mempunyai pelbagai kecacatan, walaupun hanya segelintir yang mendaftarkan diri di Jabatan Kebajikan Masyarakat (JKM). Bilangan OKU yang berdaftar di JKM) pada 2011 berjumlah 325,189 orang berbanding 283,512 pada 2010.
Peranan kementerian dan jabatan yang diharapkan membantu golongan malang tidak banyak berubah sejak 30 tahun lalu. Seorang OKU mengadu pelbagai kerenah birokrasi apabila bertemu pegawai JKM di Lembah Klang. Dia bukan saja sukar memperbaharui kad OKU yang sudah lusuh, bahkan berdepan pelbagai pegawai yang sentiasa sibuk dan tidak sempat melayani, apatah lagi menyelesaikan masalah OKU.
Kita sudah ada Majlis Kebangsaan Orang Kurang Upaya yang ditubuh di bawah Akta OKU yang dianggotai beberapa kementerian bertujuan menentukan dasar untuk membantu golongan berkenaan.
Sehingga kini kesannya tidak ketara dan nasib OKU terus samar seperti juga isu parkir yang tidak dapat diatasi sampai kini. - Berita Harian, 19 Mei 2012
Bagaimanapun teguran itu sekadar angin lalu kerana tiada jaminan orang awam memahami masalah OKU, apatah lagi meletakkan kenderaan di kawasan yang ditanda dengan lambang kerusi roda.
Masalah sikap, alasan terdesak dan tiada ruang parkir menjadi helah kawasan yang sepatutnya untuk kenderaan OKU diceroboh. Bukan saja di Putrajaya, malahan di kawasan rawat dan rehat lebuh raya utama juga diceroboh sesuka hati.
Saya sokong tindakan tegas bahagian keselamatan Pusat Perubatan Universiti Kebangsaan Malaysia (PPUKM) yang bertindak merantai kenderaan dan kompaun pemandu degil di kawasan hospital itu. Tindakan ini perlu dikuatkuasakan di tempat lain kerana masalah OKU bukan sekadar mencari kawasan letak kenderaan, juga isu kesihatan, keselamatan dan keselesaan.
Isu ini sudah lama diperkatakan namun tiada tindakan tegas. Lebih malang, tiada peruntukan undang-undang yang boleh menghukum sikap kurang timbang rasa pemandu ceroboh petak parkir OKU.
Jika kita mahu percaya, kenyataan Menteri Perumahan dan Kerajaan Tempatan, Datuk Seri Chor Chee Heung yang akan berbincang dengan pihak berkuasa tempatan (PBT) supaya mewartakan petak khas bagi OKU di kawasan masing-masing, perlu disokong.
Sentral, sisipan Berita Harian pada 10 Mei lalu melaporkan peraturan di bawah pihak berkuasa tempatan (PBT) akan diwujudkan bagi membolehkan tindakan diambil terhadap pemandu tidak prihatin yang ‘merampas’ petak yang dikhaskan untuk OKU.
Chee Heung berkata, perbincangan itu akan menjurus kepada mewujudkan undang-undang atau peraturan yang membolehkan tindakan diambil terhadap pemandu yang menceroboh petak OKU.
Sehingga ini, Perbadanan Putrajaya (PPj) mengesahkan tiada peruntukan bagi pihaknya bertindak dalam Kaedah-Kaedah Isyarat Lalulintas (Saiz, Warna dan Jenis) 1959.
Difahamkan, PBT lain juga tidak mewartakan petak kenderaan OKU menyebabkan kemudahan berkenaan tidak diendahkan pemandu normal.
Isu kemudahan OKU sudah klise. Ketika Malaysia bersama masyarakat dunia meraikan Tahun Antarabangsa Orang Cacat (TAOC) pada 1981, pelbagai janji dibuat oleh kerajaan dan agensinya. Jaminan keselamatan dan kemudahan awam diperkatakan. Peluang berniaga dan kemudahan melanjutkan pelajaran turut dibincang. Sektor swasta pula pernah berjanji untuk menawarkan peluang pekerja kepada OKU yang layak. Namun hasilnya sampai kini sekadar janji kosong. Tidak banyak peluang pekerjaan untuk OKU, apatah lagi jika berangan-angan untuk kenaikan pangkat!
Yang kerap bertukar sekadar istilah. Dulu orang cacat, kemudian golongan istimewa, orang kurang upaya dan kini orang kelainan upaya. Pertukaran istilah dan sebutan tidak mengubah apa-apa.
Justeru, tidak menghairankan 90 peratus daripada OKU mempunyai pendapatan di bawah RM1,000 sebulan. Angka ini mengesahkan mereka di antara golongan berpendapatan rendah, walaupun kononnya pelbagai projek prihatin sudah dilakukan oleh kerajaan.
Pertubuhan Kesihatan Sedunia Bangsa-Bangsa Bersatu (WHO) mengandaikan 10 peratus daripada penduduk sesebuah negara terdiri daripada OKU. Ini bermakna 2.7 juta rakyat Malaysia mempunyai pelbagai kecacatan, walaupun hanya segelintir yang mendaftarkan diri di Jabatan Kebajikan Masyarakat (JKM). Bilangan OKU yang berdaftar di JKM) pada 2011 berjumlah 325,189 orang berbanding 283,512 pada 2010.
Peranan kementerian dan jabatan yang diharapkan membantu golongan malang tidak banyak berubah sejak 30 tahun lalu. Seorang OKU mengadu pelbagai kerenah birokrasi apabila bertemu pegawai JKM di Lembah Klang. Dia bukan saja sukar memperbaharui kad OKU yang sudah lusuh, bahkan berdepan pelbagai pegawai yang sentiasa sibuk dan tidak sempat melayani, apatah lagi menyelesaikan masalah OKU.
Kita sudah ada Majlis Kebangsaan Orang Kurang Upaya yang ditubuh di bawah Akta OKU yang dianggotai beberapa kementerian bertujuan menentukan dasar untuk membantu golongan berkenaan.
Sehingga kini kesannya tidak ketara dan nasib OKU terus samar seperti juga isu parkir yang tidak dapat diatasi sampai kini. - Berita Harian, 19 Mei 2012
No comments:
Post a Comment